خودباوری کودک

کودکی که اعتماد به نفس بالایی دارد، خودش را باور دارد. خودباوری بالا برای کودک سرمایه ای گرانبها و قدرتی است که او برای رویارویی با چالش های بزرگ شدن به آن نیاز دارد. اما خانواده ها چگونه می توانند به کودکانشان کمک کنند که به این خودباوری دست یابند؟ در این مقاله به پاسخ این پرسش می پردازیم.

چرخه مثبت

خودباوری بالا نتیجه تجربیات موفقیت آمیز است. وقتی کودکی کاری را به خوبی انجام می دهد، درباره خودش احساس خوبی پیدا می کند و وقتی تجربیات موفقیت آمیز متعددی داشته باشد، باور غیرقابل تزلزلی نسبت به توانایی هایش می یابد. این باور در کلیه فعالیت های او نمود پیدا می کند و او مشتاقانه به وظایف جدید می پردازد و از چالش ها استقبال می نماید. او اطمینان دارد که در آینده موفق می شود چرا که در گذشته موفق بوده است.

حتماً بخوانید: روابط اجتماعی کودک

کمک گرفتن از کودک

طبیعی ترین راه به وجود آوردن خودباوری شناسایی و ایجاد توانایی های اصلی در کودک است. هر کودکی نقاط قوتی دارد. نکته اصلی شناختن این نقاط است.

والدین می توانند با پرسیدن چند سئوال از خودشان شروع کنند. کودک انجام دادن چه کارهایی را دوست دارد؟ چه نوع چیزهایی را به راحتی یاد می گیرد؟

مشاهده کودک نیز سرنخ هایی را در اختیار ما می گذارد. ببینید کودک در وقت آزادش چه می کند. هنگامی که خودش حق انتخاب دارد چه فعالیت هایی انجام می دهد؟ انتخاب های او احتمالا کارهایی هستند که بهتر می تواند انجام دهد.

حتماً بخوانید: رشد شخصیتی کودک

کمک گرفتن از پدر و مادرها

والدین باید زندگی را به گونه ای هماهنگ سازند که کودکانشان به موفقیت برسند. یک راه برای نیل به این هدف حمایت از شور و اشتیاق کودک است.

گاهی حمایت از کودک به این معناست که والدین باید در مورد عقایدشان درباره آنچه برای بازی پسرها و دخترها مناسب است، بازنگری کنند. مثلا ممکن است دختری بخواهد کاراته یاد بگیرد. والدین باید توجه داشته باشند که علاقه های کودک ممکن است کوتاه مدت باشند، ولی احساس پذیرفته شدن توسط پدر و مادر همواره در خاطر کودک باقی می ماند.

راه های دیگری نیز برای تضمین موفقیت وجود دارد. وظیفه ساده ای را به کودک محول کنید. برای نمونه کودک می تواند دستمال سفره ها را روی میز شام بچیند. او هر بار که این وظیفه را به انجام می رساند از موفقیت خود لذت می برد. کودک از این موفقیت نیز لذت می برد که ببیند مادرش با گردنبندی که او از ماکارونی درست کرده است به سرکار خود می رود. موفقیت، دیدن کار هنری اوست که به دیوار آویزان یا به يخچال چسبانده شده است.

کودک حتی می تواند از تبحر پیدا کردن در کاری جدید نیز احساس موفقیت بکند. در این موقعیت، موفقیت به معنای میل به پذیرفتن چالشی جدید است، نه رسیدن به کمال در اولین تلاش.

راه حل، تقسیم کار به اجزای کوچکتر است. در مورد هر مرحله با کودک صحبت کنید. در حین پیشرفت او را تشویق کنید. توجه کنید که وقتی او کاری را خودش انجام می دهد بیشتر طول می کشد ولی اگر شما برایش انجام دهید، این پیام را دریافت می کند که ناتوان است. زمانی که در جهت ایجاد مهارت و انجام کارهای جدید با کودک صرف می شود، نوعی سرمایه گذاری در ارزش قائل شدن برای اوست.

صرف وقت با کودک به او احساس با ارزش بودن می دهد. حتی صرف پانزده دقیقه برای انجام فعالیتی که کودک انتخاب کرده، بامعنی است. کودک وقتی که بزرگسالان کارهای مهم خود را کنار می گذارند و به او توجه می کنند احساس می کند فرد با اهمیتی است. به گفته های او با احترام گوش کنید. پیشنهاد او را در مورد نوع سبزی هایی که برای شام می خواهید اماده کنید یا گوشواره هایی که در جشن به گوش می کنید بپرسید. وقتی افراد بزرگسال کودک را جدی می گیرند، او تجربه گرانبهایی به دست می آورد.

حتماً بخوانید: هوش هیجانی کودکان

تشویق کودک

تشویق پشتوانه خودباوری است. تشویق می تواند خاطره پیروزی را در ذهن تداعی کند. تشویق می تواند رفتار مناسب را تقویت کند.

تشویق اختصاصی بسیار سازنده تر است. جمله ای مانند، «وقتی سه چرخه ات را یک گوشه متوقف کردی خیلی خوب بود» از جمله «تو دختر خوبی هستی» به مراتب بهتر است. در اولین جمله رفتار مناسب بیان شده است. کودک متوجه می شود که از او چه چیزی انتظار می رود و ممکن است بتواند آن را مجددا تکرار کند. در جمله دوم، کودک ممکن است از خوب نامیده شدن لذت ببرد ولی علت این تشویق را در نمی یابد.

والدین درباره تشویق همراه با مقایسه نیز باید دقت کنند. تشویقی مانند «تو از برادرت خیلی با گذشت تر هستی» دارای نقطه ابهامی است. کودک باید متوجه باشد که خودش چه کاری را به خوبی انجام داده است «تو خیلی با گذشت هستی که بیسکوییت هایت را با بقیه تقسیم می کنی!» او نباید به هزینه دیگران به پیروزی دست یابد.

والدین می توانند به کودک کمک کنند تا دستاوردهای خودش را تشخیص بدهد. این امر او را برای همیشه از اینکه به تشویق دیگران وابسته باشد بی نیاز می سازد. کودک را تشویق کنید که در مورد توانایی هایش بیندیشد. چه کارهایی را خوب انجام می دهد؟ دوست دارد دست به چه کاری بزند؟ وقتی که نقاشی اش را از مدرسه به خانه می آورد از او بپرسید که کدام قسمت هایش را بیشتر دوست دارد. هنگامی که استفاده از مکعب های مختلف ساختمانی را می سازد، بپرسید که چگونه آن را ساخته است. در وجود او قدرت زیادی نهفته است. به او فرصت بدهید که دیگران را خوشحال کند.

حتماً بخوانید: رفتار با کودکان معلول

موانع خودباوری

افراد در نتیجه عضویت در گروه های مختلف علاوه بر اعتماد به نفس، حس باارزش بودن را نیز به دست می آورند. افراد، وقتی که تیم شهرشان در مسابقات جهانی برنده می شود احساس غرور می کنند و هنگامی که یکی از هم نژادها یا هم مذهبان شان جایزه نوبل می گیرد یا به نمایندگی مجلس انتخاب می شود، خوشحال می شوند.

به همه کودکان می توان به وسیله نشان دادن افراد موفقی که دستاوردهای زیادی دارند روحیه بخشید، ولی نیاز به الگو بیش از همه در کودکانی دیده می شود که متفاوت هستند. تفاوت ممکن است معلولیت با عضویت در یک گروه اقلیت باشد. کودکانی که متفاوت هستند به دیدن افرادی مانند خودشان نیاز دارند که عملکرد موفقیت آمیزی در جهان دارند. این الگوها این نکته را ثابت می کنند که افراد متفاوت هم می توانند کاری انجام دهند. بدون شواهد قابل لمسی که این الگوها فراهم می آورند، حتی اطمینانی که توسط خانواده هایی که کودکانشان را دوست دارند و از آنها حمایت می کنند ارائه می شود، پوچ و توخالی به نظر می رسد. در چنین موقعیتی خودباوری کاهش می یابد و احساس حقارت و تنفر از خود، جای آن را می گیرد.

خودباوری بالا هدیه بسیار گرانبهایی است که والدین می توانند به کودک بدهند. این هدیه را تمام خانواده ها می توانند به کودک خود پیشکش کنند.

منبع مقاله :مهدکودک پاپیون

سئو و طراحی وب سایت شرکت امپریال برند

مشاوره و مدرس دیجیتال مارکتینگ و آژانس تبلیغاتی

مقاله های سئو و بهینه سازی سایت را اینجا مطالعه نمایید

دوره آموزشی گوگل آنالیتیکس و گوگل آنالیز بهترین شرکت دیجیتال مارکتینگ